Na podstawie Aktu o sztucznej inteligencji można wyróżnić siedem organów:
- organ notyfikujący,
- jednostka oceniająca zgodność,
- jednostka notyfikowaną,
- organ nadzoru rynku,
- organ ścigania,
- krajowy organ nadzoru oraz
- właściwy organ krajowy.
Każdemu z tych podmiotów przypisane są różne funkcje i zadania.
Przypisanie odpowiednim – już istniejącym – organom krajowym poszczególnych funkcji jest trudnym zadaniem ze względu na specyfikę każdego z sektorów. Wielość organów, których opinia miałaby być kluczowa w zakresie akceptowania systemu opartego o sztuczną inteligencję groziłaby paraliżem gospodarczym. Rozdrobnienie kompetencji nadzorczych hamowałoby szybki rozwój technologiczny podmiotów gospodarczych oraz wpłynęłoby na zmniejszenie konkurencyjności tych podmiotów.
Podgrupa w swoich pracach skłania się do rozwiązania polegającego na powołaniu organu, który pełniłby rolę swego rodzaju łącznika pomiędzy różnymi organami publicznymi – zarówno krajowymi, jak i europejskimi, oraz który akceptowałby i nadzorował systemy oparte o sztuczną inteligencję. Fundacja popiera koncepcję utworzenia nowego organu, który posiadałby odpowiednie kompetencje do zajmowania się tym specyficznym i interdyscyplinarnym obszarem jakim są systemy sztucznej inteligencji. Powołanie nowego organu łączy się z pewnymi nakładami finansowymi i osobowymi, ale zachowanie możliwie najwyższego poziomu neutralności takiego organu przemawia za jego utworzeniem.